CMATI

Vostede está en:
|
|
|
Compartir

Información epidemiolóxica sobre a situación da peste porcina africana

A Peste Porcina Africana (PPA) introduciuse en Rusia desde a rexión do Cáucaso no ano 2007, instaurándose desde entón de forma endémica no sur do país, diseminándose despois principalmente en dirección norte e oeste afectando a países veciños como Ucraína e Bielorrusia a partir dos cales a enfermidade se introduciu na UE, onde mantivo un avance lento pero continúo afectando a rexións cada máis ao oeste. Doutra banda, na illa Italiana de Cerdeña a enfermidade mantense de forma endémica desde a súa introdución en 1978.

A UE, a través da Decisión de execución 2014/709, do 9 de outubro de 2014, sobre medidas de control zoosanitarias relativas á peste porcina africana en determinados Estados membros, implementou unha política de rexionalización na que as zonas afectadas foron sometidas a diferentes requisitos en canto a medidas a aplicar e restricións ao movemento de animais, produtos animais, material xenético e subproductos en función da situación epidemiolóxica da enfermidade nesa zona concreta, co obxectivo de impedir a expansión da enfermidade.

Na seguinte ligazón pódese acceder a un informe detallado sobre a evolución da enfermidade desde o inicio do brote:

Aproveitamos para lembrar a importancia capital da vixilancia dos animais e a comunicación inmediata aos servizos veterinarios oficiais de calquera síntoma compatible coa enfermidade.

Doutra banda, faise especialmente importante a aplicación de correctas medidas de bioseguridade por parte de todas as persoas involucradas na produción porcina nacional

Infografías relacionadas coa bioseguridade frente a la PPA:

Programa nacional de vixilancia sanitaria en xabarís.

Os xabarís xunto ás explotacións de traspatio e o movemento de produtos contaminados parecen ser os principais factores de mantemento e difusión da PPA nos países afectados. Doutra banda, en extensas zonas de África Sub-sahariana a existencia de carrachos do xénero Ornithodorus e porcos salvaxes africanos permiten manter o ciclo selvático da enfermidade de forma endémica o que produce constantes eventos en explotacións de porco doméstico. 

Aínda que é certo que nos anos 90 os xabarís non tiveron un papel claro na epidemioloxía da enfermidade en España conseguindo a erradicación da enfermidade sen a implementación de medidas específicas en xabarís, en caso de brote deberemos prestar atención ás poboacións de xabarís, xa que poden xogar un papel a ter en conta e así o marca a normativa comunitaria e nacional en materia de loita contra esta enfermidade.

O programa de vixilancia da PPA en xabarís serve para demostrar a ausencia de enfermidade e garantir o mantemento do status sanitario de España como zona libre da enfermidade e, doutra banda, para contribuír á detección temperá en caso de aparición da enfermidade nas poboacións de xabarís.

Para a consecución deste último obxectivo, a detección temperá, é fundamental que as persoas relacionadas cos xabarís como cazadores ou axentes forestais comuniquen de forma inmediata aos Servizos Veterinarios Oficiais calquera síntoma compatible ou mortalidade que detecten no campo.

Videos relaciondados:

1.- Video da EFSA sobre epidemioloxía da PPA

2.- O papel do cazador na prevención e control da PPA